Punk of punkrock is een ruwe vorm van rockmuziek die opkwam in de tweede helft van de jaren zeventig van de twintigste eeuw. Oorspronkelijk een zowel muzikaal als sociaal verschijnsel dat zich in de periode 1976/1977 manifesteert als een reactie op de uit-ontwikkelde, van haar bronnen en milieu vervreemde, gekunstelde popmuziek en haar wezen als breed geaccepteerd onderdeel van industrie en samenleving. Gekoppeld aan de bij een nieuwe generatie jongeren behorende sociale onvrede, met name in het door traditioneel klassenbewustzijn en economische teruggang geteisterde Engeland, uit deze reactie zich in muziek die, net als in 1955 en 1963, uitgaat van haar meest simpele vorm: rock-'n-roll.

Punks waren niet de eersten die hun walging vertaalden in provocatief absurdisme (filosofische stroming waarin wordt gesteld dat het leven in essentie geen betekenis heeft). Het verschijnsel draagt kenmerken van dadaïsme (culturele beweging die begon tijdens de Eerste Wereldoorlog in het neutrale Zwitserland) en situationisme (internationale kunstzinnig-politieke beweging), maar vindt dankzij de massamedia een veel groter publiek.

In tegenstelling tot de Britse punk, die in feite weinig meer was dan een tijdelijke, zeer succesvolle mediahype, is de Amerikaanse punk een subcultureel verschijnsel met een geschiedenis die doorgaat tot op de dag van vandaag. Deze geschiedenis begint al in de jaren zestig toen in Amerika reeds volop garagerock werd gemaakt. Na het Britse succesverhaal werd de naam punk ook door Amerikaanse bands geadopteerd of aan hen opgedrongen.

Sex Pistols

Over:

De groep, aanvankelijk bestaande uit Steve Jones (gitaar), Glen Matlock (basgitaar), Paul Cook (drums) en zanger JohnLydon (alias Johnny Rotten), oogstte veel succes mede dankzij promotie in de media, die door manager Malcolm McLaren handig werd gevoed.

Het begon in 1972 toen Paul Cook, Steve Jones en Wally Nightingale besloten een muziekgroep op te richten. Voor instrumenten hadden ze geen geld dus stalen ze die maar. Cook werd de drummer, terwijl Nightingale gitaar speelde en Jones voor de zang instond. De groep ging ‘The Strand’ heten, naar een nummer van de toen populaire groep Roxy Music.

De drie jongens waren meestal te vinden op Kings Road in Chelsea, Londen waar ze vaak hun tijd doorbrachten in de winkel van Malcolm McLaren, genaamd ‘Let It Rock’.

Omdat Malcolm McLaren veel connecties had in de muziekwereld - hij was al eens manager geweest van The New York Dolls, vroegen ze hem of hij hun manager wilde worden om concerten te regelen en een repetitieruimte te zoeken. Maar McLaren weigerde.

In 1974 kwam Del Noon zich bij de groep aansluiten als bassist. De groep kreeg ook een andere naam en ging ‘The Swankers’ heten. Del Noon verliet de groep al zeer snel door zijn beperkte aanwezigheid en na een ruzie tussen Jones en Nightingale over de soort muziek die ze zouden spelen verliet ook Nightingale de groep.

Begin 1975 kwam Glenn Matlock erbij als bassist. In augustus 1975 stuitte Jones op John Lydon in de inmiddels door McLaren op Kings Road geopende boetiek 'SEX'. Jones vond het uiterlijk van Lydon (groen haar en een 'I Hate Pink Floyd' T-shirt) zo interessant dat hij hem als zanger vroeg, hoewel Lydon op dat moment nog nooit gezongen had. Malcolm McLaren werd uiteindelijk de manager en nadat ze de naam ‘Sex Pistols’ hadden gekozen waren de Pistols geboren. Bij Sex Pistols denkt men meestal aan het mannelijke voortplantingsorgaan maar McLaren beweerde dat men er ‘sexy young assasins’ (sexy jonge moordenaars) mee bedoelden.